Naslovna strana

Na sednici održanoj 29. novembra 2021. godine, odbornici Skupštine grada Beograda usvojili su predloge da veliki broj važnih ličnosti za istoriju i kulturu srpskog naroda dobiju ulice u glavnom gradu Srbije. Tako su promenjeni nazivi 12 ulica na teritorijama različitih gradskih oština, a od sada ulice u Beogradu imaju i car Justinijan Prvi, car Iraklije, knez Pavle Karađorđević i princeza Olivera.

Ime kneza Pavla nosiće dosadašnja Štrosmajerova ulica u centru Zemuna, smeštena u neposrednoj blizini Zemunskog parka, Zemunske gimnazije i Muzičke škole „Kosta Manojlović”. Ulica kneza Pavla Karađorđevića povezuje Glavnu i Nemanjinu ulicu, a u njoj se nalaze Dom vazduhoplovstva sa galerijom „Ikar” i svečanom salom, kao i franjevački samostan Svetog Ivana Krstitelja i Antuna iz 18. veka. Na nekoliko minuta hoda od Ulice kneza Pavla s jedne strane se nalazi zgrada Opštine Zemun, a na drugoj strani Poljoprivredni fakultet Univerziteta u Beogradu i Poslovno-sportski centar „Pinki”. Dalje…

Novosadski Centar za društvenu stabilnost je 13. jula na svom YouTube kanalu objavio drugi deo emisije „Srpska čitaonica” koja je posvećena knezu Pavlu Karađorđeviću. U drugom delu razgovora, istoričari Ognjen Karanović i Srđan Graovac osvetlili su tragične okolnosti koje su dovele do uspostavljanja kraljevskog namesništva, opisali različite spoljne i unutrašnje političke pritiske na kneza Pavla i Kraljevinu Jugoslaviju u osvit Drugog svetskog rata i objasnili pripremu i izvršenje puča od 27. marta 1941. godine. Razgovor je zaokružen osvrtom na život kneza Pavla i njegove porodice u izgnanstvu i nakon povratka u Evropu, proces rehabilitacije koji je okončan 2011. godine i polaganje posmrtnih ostataka kneza Pavla, kneginje Olge i kneževića Nikole u kriptu crkve Svetog Đorđa na Oplencu 2012. godine.

Zaključujući emisiju, Srđan Graovac je istakao: „Poenta ne treba da bude svedena samo na to da je knez Pavle svom narodu ostavio Muzej. Jeste, to je dragoceno, svi najvredniji eksponati prikupljeni su u njegovo vreme i zahvaljujući umetničkom oku njega i Milana Kašanina. Ali Muzej je samo jedna neprocenjiva stvar zbog koje moramo da ga pamtimo. (…) On je ličnim primerom – svojim životom – u svom političkom delovanju pokazao kako se voli i brani otadžbina. Nije štedeo ni sebe, ni svoju porodicu, ni svoju imovinu, a sve je žrtvovao braneći svoju otadžbinu i njene interese. Nije uspeo da do kraja realizuje svoju politiku, ali taj njegov primer treba da nam bude pouka da otadžbina nema cenu i da svaka žrtva za nju mora da se učini.”

Dalje…